,,BOJ'' czyli Brązowa Odznaka Jeździecka

Brązowa Odznaka Jeździecka - Próba Ujeżdżenia, co trzeba wiedzieć przed egzaminem?

W próbie ujeżdżenia para jeździec-koń musi zaprezentować się w krótkim programie, w trakcie którego jeździec prezentuje znajomość podstawowych chodów i figur na ujeżdżalni. Czworoboku w tej próbie ma wymiary 20x40 m, obowiązuje kiełznanie wędzidłowe, przy czym wędzidło może być pojedynczo lub podwójnie łamane. Koń może mieć na nogach także ochraniacze. Dopuszczalny jest start zarówno w siodle o profilu ujeżdżeniowym, jak i wszechstronnym czy skokowym. W trakcie egzaminu jeździec może używać bata, ale nie może używać ostróg! Strój jeźdźca nie musi być strojem galowym - wystarczy aby był to schludny strój treningowy.

Dopuszczalne jest wykorzystanie wodzy pomocniczych - wytoka, wypinaczy lub gogue. Jednak wszystkie one muszą być prawidłowo dopasowane - koniecznie poprośmy o pomoc w ich dopasowaniu naszego instruktora/trenera!

Brązowa odznaka jeździecka – dlaczego warto zdać?

Przystąpić do egzaminu na Brązową Odznakę Jeździecką warto, ponieważ daje możliwość rozpoczęcia kariery zawodnika, a jedynym wymogiem przystąpienia do egzaminu jest ukończenie 8 roku życia.

Uprawnienia w ujeżdżeniu

Brązową Odznaka Jeździecka uprawnia nas w dyscyplinie ujeżdżenia do startu w

• konkursach do klasy „P” włącznie
• Pucharze Polski Kuców
• Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży

Uprawnienia w skokach

Brązową Odznaka Jeździecka uprawnia nas w dyscyplinie skoków do startu w

• konkursach do klasy „L” włącznie
• konkursach na kucach do wysokości odpowiedniej wg grupy konia i wieku zawodnika
• Pucharze Polski Kuców grup A, B, C
• Pucharze Polski Dzieci II
• Międzywojewódzkich Mistrzostw Młodzików 
• Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży na kucach startu do klasy „P” włącznie dla zawodników startujących w Pucharze Polski Dzieci na dużych koniach

Jak zgłosić się do egzaminu na Brązową Odznakę Jeździecką?

Gdzie odbywają się egzaminy?

Dowiedz się, czy twoja stajnia organizuje egzaminy na odznaki. Jeżeli twój ośrodek takich egzaminów nie przeprowadza, poszukaj terminów i ośrodków na stronie systemu Artemor. W przypadku gdy nie znajdziesz żadnych wolnych terminów, przejrzyj kalendarium swojego Wojewódzkiego Związku Jeździeckiego.

Egzaminy są również często organizowane na koniec obozów jeździeckich.

Jak zgłosić się do egzaminu?

Najczęściej wymagane jest wypełnienie karty zgłoszenia lub wysłanie maila do biura stajni wraz z następującymi informacjami

• imię i nazwisko
• pesel
• miejsce i data urodzenia
• adres zamieszkania
• rodzaj odznaki
• imię konia/koni na jakich się będzie zdawać odznakę

Szczegółowe informacje znajdziesz na stronie ośrodka, w którym odbywa się egzamin.

Ile kosztuje egzamin?

Cena egzaminu zależy od ilości zdających i stajni. Przeważnie koszt samego egzaminu to około 100 zł. Do tego należy doliczyć ewentualny koszt wypożyczenia konia na czas egzaminu.

Jak przebiega egzamin na Brązową Odznakę Jeździecką?

Egzaminatorzy oceniać będą wiedzę i umiejętności na podstawie podręcznika „Zasady jazdy konnej – cz. 1, 2 i 3”. Egzamin składa się z dwóch części – praktycznej i teoretycznej. Zaliczenie części praktycznej jest warunkiem podejścia do części teoretycznej.

Część praktyczna składa się z trzech etapów: opieki stajennej,próby ujeżdżeniowej i skokowej.

Podczas części praktycznej wymagane jest użycie wędzidłapojedynczo- lub podwójnie łamanego. Dozwolone jest używanie gogue, wytoka lub wypinaczy (gogue i wypinacze tylko podczas części ujeżdżeniowej), ochraniaczy i bata.Używanie ostróg jest zabronione.

Część praktyczną uznaje się za zaliczoną, gdy za każdy przejazd uzyskamy ocenę 5 w skali 10.

Niezdany egzamin lub jego część można powtórnie zdawać w najbliższym terminie (w przypadku poprawy części egzaminu do 12 miesięcy) w dowolnym ośrodku. W przypadku drugiego niezaliczenia, w kolejnym podejściu egzamin należy zdać w całości.

Opieka stajenna

Podczas opieki stajennej musimy pokazać prawidłowe podejście do konia, odczytanie i interpretacje jego reakcji,czyszczenie oraz prowadzenie w ręku. Z opieki stajennej zwolnieni są posiadacze aktualnej licencji lub odznaki „Jeżdżę konno”.

Próba ujeżdżeniowa

Próba ujeżdżeniowa wymaga od nas przejechania podanego programu na małym czworoboku (20 m x 40 m). Ocenie podlegać będzie dosiad podstawowy w trzech podstawowych chodach, użycie pomocy zgodne z zasadami klasycznej szkoły jazdy i rysunek figur. Popełnienie trzech pomyłek oznacza eliminacje. Pozytywne zaliczenie jest warunkiem przystąpienia do następnej próby.

Próba skokowa

Podczas próby skokowej wymagane jest przejechanie parkuru złożonego z 4 przeszkód 70 cm (dla kuców odpowiednio mniejsze, ale nie większe niż 60 cm), w tym cavaletti ułożone z trzech drągów z kopertą pokonywaną z kłusa, dwóch stacjonat i oksera. Podczas przejazdu wymagany jest półsiad. Ocenie podlegać będzie dosiad skokowy, pokonywanie cavaletti i skoki przez kolejne przeszkody oraz zachowanie jeźdźca pomiędzy przeszkodami. Wymagane jest również pokazanie galopu w półsiadzie na odcinku jednego okrążenia zakończonego zatrzymaniem (przez kłus) przed linia zatrzymania. Przekroczenie linii, drugie nieposłuszeństwo, upadek jeźdźca lub konia eliminują z egzaminu. Z próby skokowej mogą być zwolnieni kandydaci w wieku 45 lat i powyżej.

Część teoretyczna

Podczas części teoretycznej będziemy odpowiadać na wylosowane pytania.

Komisja zada nam pytania z tematów

• zachowanie konia
• prawidłowe zachowanie przy koniu i podstawy pielęgnacji
• podstawy żywienia i technika żywienia
• podstawy zdrowia konia
• podstawy eksterieru
• maści i odmiany
• podstawy teorii jazdy konnej
• dosiad i jego rodzaje
• rodzaje pomocy
• podstawowe figury na ujeżdżalni
• zasady zachowania na ujeżdżalni
• sprzęt jeździecki i strój do jazdy

Pytania mogą być zadawane wyłącznie z wcześniej opublikowanego zestawu. Zdających do ukończenia 11 roku życia obowiązują pytania do nr 83 włącznie. Wymagana jest prawidłowa odpowiedź, na co najmniej połowę pytań.

Jak dobrze przygotować się do Brązowej Odznaki Jeździeckiej?

Koń

Podczas egzaminu możesz jechać na własnym wierzchowcu. Większość stajni wypożycza swoje konie na potrzeby całego egzaminu lub jego części. Do części ujeżdżeniowej i skokowej możesz przystąpić na tym samym lub innym koniu.

Strój

Jeżeli jeszcze nie kupiłeś białych bryczesów czy marynarki jeździeckiej nie przejmuj się. Strój galowy nie jest wymagany.Wystarczy schludny strój treningowy. Jednak, jeżeli planujesz starty w zawodach, warto zacząć go kompletować. Strój galowy składa się z białych bryczesów, białej koszuli i krawatu lub plastronu, białych rękawiczek oraz marynarki jeździeckiej. Zakup kompletu może być kosztowny, dlatego na potrzeby egzaminu możesz kupić białe bryczesy i koszulę. Długie włosy muszą być związane. Wymagane jest noszenie kasku.

Przygotowania do części praktycznej

Przygotowania do części praktycznej zacznij od nauczenia się programów na pamięć. Program zapamiętasz najszybciej, jeżeli będziesz rysował kolejne ruchy na kartce. Możesz wydrukować sobie gotowy schemat czworoboku lub narysować go ręcznie. Kolejność liter na czworoboku 20 m x 40 m zaczynając od litery stojącej przy narożniku długiej ściany, idąc wzdłuż, to MBFAKEHC. Aby zapamiętać ich kolejność możesz nauczyć się wyliczanki: „Mickiewicz Romantyczne Ballady Pisał, Fiołki Alpejskie Kochał, Venere Entuzjastycznie Sławił. Helena Czekała Gniewna I Xymene Lubił Dotykać”.

Poszczególne elementy możesz rysować na tym samym czworoboku lub każdy następny ruch na innym. Staraj się, aby rysunek figur był dokładny – ucz się dokładności od początku. Pilnuj, aby koła było okrągłe, zaczynały i kończyły się w tym samym miejscu, a narożniki były wyjechane. Jeżeli ułatwi Ci to naukę, możesz zastosować dla poszczególnych chodów inny styl linii – np. dla stępa linia kropkowana; dla kłusa linia przerywana; dla galopu linia prosta. Podczas rysowania, wizualizuj sobie przejazd. Wyobrażaj sobie moment przygotowania, wykonania i moment po elemencie.

Źródło: proba-caprillego.pl

Kiedy umiesz już przejazd na pamięć, podziel go na mniejsze partie. Ćwicz każdą część po kolei. Im więcej powtórzeń zrobisz, tym przejazd będzie płynniejszy i wymagać będzie coraz mniejszego udziału twojej świadomości. Powtarzaj elementy, które sprawiają Ci najwięcej trudności. Zwróć uwagę na ćwiczenie zatrzymań – w sumie wymagane są aż cztery.

Kiedy opanujesz już wszystkie części z osobna, zacznij jeździć przejazd w całości. Kiedy opanujesz cały przejazd, wróć do elementów, które sprawiały trudność oraz powtarzaj wybrane partię. Szczególnie ważne jest, aby nie jeździć całego czworoboku trening przed egzaminem – koń szybko nauczy się kolejności elementów i będzie wyprzedzał pomoce.

Przygotowania do części teoretycznej

Do nauki teorii skorzystaj z zestawu pytań i odpowiedzi (również w wersji skondensowanej oraz jako fiszki do nauki na wyrywki online). Warte przeczytania są również książki „Akademia jeździecka”, „Nos do przodu”, „Młody jeździec” i „Poradnik młodego jeźdźca”. Pomogą zebrać i usystematyzować poznany materiał.

Źródło: zabookuj.eu

Dzień egzaminu

Przed próbami wydzielony jest czas na rozgrzewkę. Rozprężenie to nie czas na poprawę jakości elementów ani doskonalenie dosiadu. Skup się na rozluźnieniu i oswojeniu konia z nowym otoczeniem. Twój trener może Ci w tym pomóc. Muzyka rozluźnia, dlatego, jeżeli denerwujesz się egzaminem, możesz włączyć swój ulubiony utwór na telefonie. Polecam serię artykułów „Radzenie sobie ze stresem” (część pierwsza i druga). Pomoże ona pokonać strach przed egzaminem. Informacją do wjazdu na czworobok będzie dźwięk dzwoneczka.

Przejazdy traktuj jak zwykły trening. Jeżeli nie poprawiłeś czegoś na treningu, nie próbuj poprawiać tego w trakcie próby. Jeżeli martwisz się, że pomylisz się w programie, poproś znajomego o czytanie go w trakcie przejazdu. Dany element należy wykonać w momencie, kiedy dana litera jest na wysokości twojego ramienia. Pilnuj, aby zatrzymanie w podczas próby ujeżdżeniowej trwało 5 sekund. Aby wymierzyć ten czas, możesz policzyć powoli do pięciu. Po skończonym przejeździe komisja poda wynik próby. Jeżeli próba uznana jest za zaliczoną, możesz przystąpić do następnej. W przeciwnym przypadku możesz powtórnie podejść do próby w najbliższym terminie, w dowolnym ośrodku.

Po egzaminie

Po egzaminie otrzymasz protokoły przejazdów z ocenami, uwagami i błędami. Jest to najlepsza okazja do poprawy twojej techniki. Pokaż protokoły swojemu trenerowi i w najbliższym czasie pracuj nad korekcją błędów.

Po mniej więcej dwóch tygodniach od zdania egzaminu otrzymasz legitymację oraz odznakę.

Co dalej?

Po 3 miesiącach od zdania Brązowej Odznaki Jeździeckiej możesz przystąpić do egzaminu na Srebrną Odznakę Jeździecką. Możesz również wystąpić o przyznanie licencji zawodnika i rozpocząć karierę zawodnika.

Powodzenia!

Półparada

Półparada jest w zasadzie kwintesencją jeździectwa klasycznego. Wszelkie zmiany chodów, najazdy na przeszkody, elementy ujeżdżenia podstawowego i wyższego poprzedzane są półparadą.

Półparada, co to takiego ?

Półparada to przygotowanie konia do wykonania danego zadania (np. zagalopowania, skoku, wykonania dowolnego chodu bocznego), zwrócenie na siebie jego uwagi i uprzedzenie, że coś zaraz będzie się działo. Ta trwająca chwilę czynność jest podstawą jeździectwa klasycznego. Nie da się bez niej dobrze jeździć. Zdecydowanie ułatwia komunikację i współpracę z koniem. Brak jej stosowania można porównać do próby korzystania z komputera bez myszki. Oczywiście jest to jakoś możliwe, ale zdecydowanie uprzykrza i utrudnia nam to funkcjonowanie. 

----------------------------------------------------------------------------------------------

Wykonanie półparady

Cała półparada trwa kilka sekund. Najlepiej jest ją wykonywać w pełnym siadzie, choć można również w półsiadzie. Siadamy w pełnym siadzie, działamy popędzająco łydkami i dosiadem (zaciskamy również uda) oraz ułamek sekundy później odchylamy się delikatnie do tyłu i przytrzymujemy wodze, aby zapobiec przyspieszeniu konia, ponieważ nie to jest naszym celem. Półparada ma za zadanie ,,powiedzieć'' koniowi ,,skup się!".  Przy poprawnym wykonaniu uzyskujemy skupionego na nas konia, który cofa odrobinę swój ciężar na zad (nie mylmy jednak zebrania z półparadą). Po osiągnięciu tego, odpuszczamy, nie oznacza to, że całkowicie puszczamy wodze i siedzimy jak na fotelu, powracamy do stanu z przed półparady lub wykonujemy zaplanowaną czynność (np. skok, zmiana chodu itp). Jednak gdy się to nam nie uda, nie jedziemy ,,do oporu i na chama'', ponieważ półparada ma trwać jedynie kilka sekund i później staje się bezcelowa. W takim przypadku przerywamy jej wykonywanie i robimy następną. W razie potrzeby można wykonać kilka półparad podrząd. Aktywne działanie łydek i dosiadu nadaje koniowi impuls i pozwala mu wejść mocniej na wodze (nie wolno działać wodzami zbyt mocno i do tyłu, gdyż blokuje to podstawienie zadu, co jest celem półparady). Wodze nie pozwalają koniowi przyspieszyć, a odchylenia naszego ciała do tyłu powoduje cofnięcie ciężaru przez konia na zad. 

 Półparada w półsiadzie. Wykonując ją nie siadamy w siodło ale prostujemy nieco plecy i cofamy środek ciężkości do tyłu, jednocześnie działając łydkami popędzająco i wstrzymująco-ustępująco wodzami.

Półparada - klucz do rozwiązania problemów

Często półparada może okazać się kluczem do rozwiązania wielu problemów, np. z zagalopowaniem. Początkujący jeźdźcy, często wpędzają konia w galop, co zdecydowanie nie jest poprawnym zagalopowaniem. Wbrew pozorom, należy zagalopować ze spokojnego zrównoważonego kłusa. Chcąc to zrobić wykonujemy półparadę, następnie przykładamy łydki do galopu, działamy nimi oraz dosiadem i galopujemy.

Ile kosztuje utrzymanie konia?

Zdaniem miłośników koni, konie są najlepszymi przyjaciółmi człowieka a każda spędzona z nimi chwila jest bezcenna.

Dla większości z nas pierwszy kontakt koniem ma miejsce w stadninach, na wyjazdach, w miejscach rekreacji. Natchnieni miłością do koni odczuwamy potrzebę kontaktu z nimi i rozpoczynamy naszą przygodę jeździecką. Z czasem wszyscy marzymy o swoim własnym wierzchowcu. Niestety utrzymanie konia jest dość kosztowne a decydując się na jego kupno musimy pamiętać, że nie jest to tylko jednorazowy wydatek lecz także codzienna pielęgnacja i utrzymanie konia w dobrej kondycji psychofizycznej.

Może to slogan ale pamiętajmy – koń to nie przytulanka – mając własnego konia musimy brać go pod uwagę układając nasze plany prywatne.

PIERWSZY WYDATEK

Pierwszym wysokim jednorazowym wydatkiem jest sam zakup konia. W zależności od rasy, przeznaczenia, wieku i dotychczasowych osiągnięć sportowych ceny wahają się od kilku do kilkudziesięciu tysięcy złotych (nie wspominamy tu o koniach światowej klasy, których ceny sięgają milionów). Kupując konia musimy też liczyć się z kosztami dodatkowymi takimi jak – ubezpieczenie konia na wypadek śmierci, kradzieży, kontuzji; weterynarz, który zbada konia i potwierdzi jego stan zdrowia; zakup oprzyrządowania (kantar, uwiąz, siodło ogłowie, derki, czapraki, przybory do pielęgnacji, strój jeździecki itp.)

Ile to kosztuje?

Ubezpieczenie  ok 5% wartości, potencjalne koszty leczenia konia w wyniku przypadkowej kontuzji mogą być na prawdę wysokie.
Przegląd weterynaryjny to koszt rzędu 700-1500 pln. Oczywiście nie każdy decyduje się na ten wydatek, ale warto pamiętać, że zrobienie podstawowych badań przed decyzja o zakupie konia pomoże nam uniknąć potencjalnych problemów i kosztów w przyszłości. Czy wyższa wartość konia tym popularność tych badań wzrasta.
Wyposażenie jeździeckie (siodło ogłowie, czaprak) Cena tutaj jest różna, można kupić używane siodło w dobrym lub bardzo dobrym stanie nawet za 300-400 zł!, czaprak od 50 zł, jeżeli dobrze poszukamy na sprzęt jeździecki nie wydamy bardzo dużo.  Wszystko zależy od tego po co tego konia kupujemy. Jeżeli ma to być konik, na którym nie planujemy jeździć ten wydatek będzie znacznie ograniczony.
Wyposażenia jeźdźca to koszt różny, jedni wolą tanie, używane bryczesy za 15 zł, a niektórzy wolą bryczesy za 500 zł.

Robiąc zakupy pamiętajmy o zachowaniu zdrowego rozsądku. Można zacząć od rzeczy używanych, które mogą na prawdę służyć nam wiele lat. Przecież nikt by nie chciał aby inny postrzegali nas jako – „więcej sprzęty niż talentu”.

Oczywiście wiele osób decydujących się na kupno konia ma za sobą już bagaż doświadczeń z jeździectwem i posiada już wyposażenie, nie mniej jednak jest wiele takich, którzy podchodzą do tematu bardzo spontanicznie bez dokładnego przygotowania się. Kupując konia musisz więc się liczyć z jednorazowym wydatkiem, który  jest opisany powyżej.

CODZIENNE UTRZYMANIE

Koń jest zwierzęciem stadnym, które w naturalnych warunkach większość dnia spędza w ruchu. Aby zapewnić mu dobre samopoczucie i zdrowie musimy zapewnić odpowiednie warunki stajenne i regularną opiekę weterynarza. Najtańszym rozwiązaniem jest trzymanie konia we własnej stajni – choć należy pamiętać, że nie wolno trzymać konia z dala od innych. Jeżeli decydujemy się na własną stajnię to musimy trzymać w niej więcej niż jednego konia lub towarzysza (koza, owca, osioł bądź inne zwierze)!

Najpopularniejszym rozwiązaniem jest umieszczenie konia w końskim pensjonacie. Zazwyczaj w cenę wliczone jest podstawowe wyżywienie, sprzątanie boksu i wyprowadzanie na padoki, a pozostałe koszty – leczenia, sprzętu, środków pielęgnacyjnych pokrywa właściciel. Mając swojego konia musisz mu zapewnić odpowiednią ilość ruchu, a w przypadku konia sportowego właściwą ilość i częstotliwość treningów. Aby robić to prawidłowo powinieneś jeździć co najmniej 5-6 razy w tygodniu najlepiej pod okiem instruktora. W przypadku twojej nieobecności (wakacje, choroba, inne) musisz również pomyśleć o swoim podopiecznym – w takich sytuacjach albo umawiasz się z kolegą/koleżanką/stajennym, żeby zajęli się koniem a jeżeli zależy ci na utrzymaniu go w treningu musisz pomyśleć o wynajęciu doświadczonego jeźdźca, który za dodatkową opłatą będzie konia trenował i dopilnuje aby twój koń miał należytą opiekę. Czasami w dobrze prowadzonych pensjonatach konie codziennie spędzają większość czasu na obszernych padokach dzięki czemu w dużej części zaspakajają potrzebę codziennego ruchu.

Ile to kosztuje?

• Pensjonat koński:  600-1500 pln/miesiąc (koszt pensjonatu zależy od jego lokalizacji, pensjonaty w dużych miastach np. Warszawie kosztują nawet więcej, dla osób którym zależy na regularnych treningach sportowych ważna będzie też infrastruktura czyli dostępne hale i czworoboki – im lepsza infrastruktura tym drożej)
• Kowal (jeżeli jest taka potrzeba): 100-250 pln/2 m-ce (regularne kucie na 4 podkowy)
• Preparaty do pielęgnacji (odżywki witaminy) 10-300 pln/mąc (są konie, które „obywają” się bez tego, ale warto pomyśleć chociażby o preparacie pielęgnującym do kopyt, czy np. o elektrolitach na upalne dni)
• Odrobaczanie i szczepienia 100-200 pln/6 m-cy
• Przeglądy weterynaryjne 200-300 pln/4/6 m-cy (zwłaszcza przeglądy uzębienia)
• Trening od 30 pln/godz. (koszt treningu zależy od miejsca, formy treningu i wielkości grupy)

W sytuacjach nieprzewidzianych leczenie konia to wydatki zaczynające się od kilku tysięcy złotych.

W sytuacjach nieprzewidzianych leczenie konia to wydatki zaczynające się od kilku tysięcy złotych.

Podsumowując utrzymanie konia to wydatek od 6 do nawet 12 tysięcy rocznie, a wydatek na treningi sportowe to nawet 24 tysięcy w skali roku. Jak widać są to bardzo wysokie koszty i zanim zacznie się szukać wymarzonego konia, trzeba być pewnym, że będzie się w stanie zapewnić mu właściwą opiekę. Z treningów można zrezygnować, ale koniem bezwzględnie trzeba się zajmować.

,,Kupno pierwszego konia to bardzo ekscytujący moment – pamiętaj być przy tym również realistą."

Jazda Konna. Lekcja 3

Po odbyciu dwóch pierwszych lekcji jazdy konnej, przechodzimy do lekcji kolejnej, w której podsumujemy zdobyte już wiadomości na temat tej dyscypliny sportu i nieco je wzbogacimy

Kierowanie koniem

Jak ruszyć konia?

Aby koń zaczął chodzić stępem, trzeba dać mu znak, żeby ruszył. Lekko przykładamy nogę (łydkę lub piętę) w bok konia i robimy ruch biodrami taki jakbyśmy chcieli przesunąć siodło do przodu. 

Co zrobić by koń stanął? 

Jeśli chcemy aby nasz koń stanął, musimy mocno usiąść w siodło i zebrać wodze. Jeśli koń nie chce się zatrzymać to powiedzmy ,,prrr'' lub ,,stój'', ponieważ to ,,uspokaja'' konia.  Należy pamiętać, aby nie ciągnąć konia za wodze zbyt mocno, ponieważ wędzidło które znajduje się w jego pysku za mocnym pociągnieciem sprawia  ból.

Co zrobić by koń skręcił w lewo, lub w prawo?

Lewa ręka używa lewej wodzy, a prawa prawej. W zależności od tego, którą ręką pociągniesz za wodze, koń skręci w tym kierunku. Jest to podstawowa metoda, aby skręcić koniem. 

1

Trzymaj wodze w obu dłoniach. Dłonie powinny być wysunięte około 5 centymetrów do przodu oraz około 10 centymetrów nad siodło.

2

Daj koniowi znać, żeby ruszył. Utrzymuj kontakt pomiędzy Twoimi dłońmi, a pyskiem konia. Wodze nie powinny być ani napięte, ani puszczone zbyt luźno. Powinna być prosta linia między Twoim łokciem a wędzidłem.

3

Aby skręcić w lewo, lekko pociągnij wodze lewą ręką. Ale nie szarp. Wystarczy lekko pociągnąć. Koń to na pewno poczuje. Szarpanie może mu sprawić ból.

4

W tym samym momencie, gdy pociągniesz wodze lewą ręką, delikatnie przyłóż lewą łydkę do konia. 

5

Gdy koń zacznie reagować na Twoje sygnały, zaprzestań ,,mocniejszego przykładania łydki" i ciągnięcia wodzy.

6

Powróć do trzymania wodzy tak jak w kroku pierwszym.

7

Jeśli chcesz skręcić w prawo, analogicznie postępuj według powyższych wskazówek, ale ciągnij wodze prawą ręka i przyłóż prawą łydkę do konia.

 Nauka kłusa ćwiczebnego i anglezowanego

Kłus Ćwiczebny

Na pewno pierwszy będzie kłus ćwiczebny. Wyjmujemy wtedy nogi ze strzemion a wodze trzymamy „pod siodłem” lub możemy jechać kłusem ćwiczebnym także w strzemionach. Kłus ćwiczebny polega na tym by utrzymać równowagę na koniu. Siedzimy wtedy wyprostowani, odchyleni do tyłu i dzielnie oraz pewnie siedzimy na siodle.

Kłus Anglezowany

Kłus anglezowany to ciężka sprawa dla początkujących jeźdźców. Na początku nogi w strzemionach latają, lecz gdy będziemy ćwiczyć z czasem to minie. Koń idzie kłusem, a my musimy wstać i siadać, wstajemy i siadamy, wstajemy i siadamy. Wszystko musimy robić z rytmem konia, nie możemy klepać tyłkiem ob siodło, gdy tak jest oznacza to, że źle anglezujemy  i za długo podnieśliśmy się z siodła.

 Ćwiczenia w siodle

Żeby poćwiczyć sobie równowagę w siodle,  warto powykonywać parę ćwiczeń.  Nie są to ćwiczenia trudne, im więcej będziemy ćwiczyć, tym szybciej opanujemy podstawy jazdy konnej. Ćwiczenia te robimy w stępie. 

Dotykanie rękami czubków palców u nóg

Gdy wykonujemy to ćwiczenie pierwszy raz, trzymamy się siodła i lewą dłonią dotykamy czubka palców u prawej nogi, a następnie prawą ręką dotykamy czubka palców u lewej nogi. Gdy już nauczymy się to dość dobrze robić, zaczynamy uczyć się tego bez trzymania się siodła.

Skręty ramion

Puść wodze. Ramionami ruszaj tak, abyś widział zad konia i jego ogon. To ćwiczenie musi być robione dokładnie, czyli tak abyś widział zad konia, a nie tylko jego boki.

Położenie się na zadzie konia

W tym ćwiczeniu puść wodze. Odchyl się do tyłu i połóż się na zadzie konia. Koń może wtedy iść stępem lub stać

Skłony

Nogi trzymaj pewnie w strzemionach. Wyciągnij rękę do przodu i lekko dotknij ucha konia.

Rozgrzewka w jeździectwie

A teraz coś dla bardziej zaawansowanych, jeżdżących już dość swobodnie. ROZGRZEWKA przed wypuszczeniem się w teren! Jeżdżąc konno pewnie nie raz słyszeliście, że w siodle po prostu się siedzi, a całą pracę wykonuje koń. Oglądając konkursy ujeżdżenia na najwyższym poziomie, odnosimy wrażenie lekkości, płynności i harmonii ruchu bez żadnego wysiłku ze strony jeźdźca. W rzeczywistości jazda konna to sport wymagający ogólnej sprawności fizycznej i dobrej kondycji. 

Jak w każdym sporcie podstawą dobrze przeprowadzonego treningu jest rozgrzewka. Dobrze przeprowadzona rozgrzewka podnosi wydajność, koncentrację na zadaniach i przekazywaniu bodźców. Pozwala jeźdźcom z większym wyczuciem oddziaływać na konia i lepiej wyczuwać i postrzegać własne ruchy. Rozgrzewka pozwala również na szybsze reagowanie określonych partii mięśni, poprawiając skoordynowanie pomocy. O czym zatem warto pamiętać? Od czego zacząć trening na koniu? Zanim przystąpimy do ćwiczeń rozciągających i rozgrzewających poszczególne partie mięśni musimy pamiętać o ogólnym rozgrzaniu organizmu, podniesieniu tętna i przygotowaniu ciała na zwiększony wysiłek fizyczny. Jeździmy w różnych stajniach, więc początek naszej rozgrzewki może być różny. Jeśli sami przygotowujemy konia do jazdy potraktujmy tą część zajęć jako rozgrzewkę cardio.

Czyszcząc konia pamiętajmy o wykonywaniu rytmicznych ruchów, przesuwamy szczotkę po całym grzbiecie konia tak aby wykorzystać cały zakres ruchu ręki, czyszcząc dolne partie nóg możemy wykonywać ruch podobny do przysiadów. Jeśli sami nie przygotowujemy konia do jazdy mamy chwilę czasu na krótką rozgrzewkę „na sucho”. „Pajacyki”, podskoki, skłony, przysiady wykonujemy aby stopniowo zwiększyć tętno i rozgrzać cały organizm. Dziesięć minut stępa na początku jazdy wystarczy na rozgrzanie poszczególnych partii ciała. Rozgrzewkę wykonujemy bez strzemion, siedzimy luźno i głęboko w siodle, nogi długie, kolano nie zakleszczone. Ważna jest kolejność ćwiczeń. 

Jak w każdym sporcie tak i w jeździectwie rozgrzewkę zaczynamy „od dołu do góry”, rozgrzewając po kolei poszczególne partie ciała. Zaczynamy od stawu skokowego i stawu kolanowego, wszelkie ruchy okrężne pozwolą nam na rozgrzanie tych partii ciała. Następnie rozgrzewamy staw biodrowy np.: odwodząc nogę od siodła. Ważne aby przy tym ćwiczeniu zachować prostą nogę w kolanie. Następnie wykonujemy wymachy nogami, przód – tył, pogłębiając za każdym razem delikatnie ruch do tyłu. Ułatwi to potem nam pracę nad prawidłowym ułożeniem łydki. Pamiętajmy aby każde ćwiczenie wykonywać z należytą starannością - powoli, ale dokładnie, żadnych szarpanych ruchów. Następnym ćwiczeniem może być przyciąganie pięty do pośladków. To ćwiczenie pozwoli nam rozciągnąć się i „otworzyć biodra”. Kolejnym ciekawym ćwiczeniem jest opuszczanie się z siodła na lewo i prawo. Ćwiczenie to jest idealnym ćwiczeniem rozciągającym, zwłaszcza dla osób mających problem z „zakleszczaniem” kolana. Ważne jest także aby rozgrzać grzbiet, wyciągając się do uszu konia (lewa ręka do prawego ucha konia i na odwrót). Kolejnym ćwiczeniem są skręty tułowia z dotykaniem nasady ogona konia. Patrzymy za ręką, wodze zostają na szyi konia (jeśli boimy się o to, że stracimy panowanie nad koniem możemy poprosić instruktora bądź osobę towarzyszącą nam podczas jazdy o pomoc). 

Do ćwiczeń można dodać klasyczny „rowerek” (wykonujemy trzymając się obiema rękami za tylni łęk), jest to doskonałe ćwiczenie na mięśnie brzucha, które pomagają nam utrzymać właściwą pozycję kręgosłupa. Jak zostało już wcześniej wspomniane, rozgrzewkę „przeprowadzamy od dołu do góry”. Kolejnym ćwiczeniem mogą być skłony do kostek jeźdźca, lewa ręka sięga do prawej kostki i na odwrót. Podobnie jak każde inne ćwiczenie również i to wykonujemy w miarę naszych możliwości, nie należy zmuszać jeźdźca, który się boi do wykonywania tego ćwiczenia, należy mu zaproponować taką wersję ćwiczenia, która pozwoli na efektywną rozgrzewkę bez potęgowania strachu (instruktor może przytrzymać konia lub zaproponować skłony do kolan). 

Kolejnym ćwiczeniem powinny być krążenia ramion i przedramion. Krążenia ramion wykonujemy w przód i w tył, kręcąc całymi rękami. Dobrym ćwiczenie poprawiającym ogólną koordynację ruchową jest krążenie rękami w przeciwnych kierunkach (np. lewą ręką kręcimy do przodu, prawą do tyłu, potem zamieniamy ręce). Nadgarstki rozgrzewamy wykonując okrężne ruchy. Ważne jest także aby zadbać o rozgrzanie karku, przyciskając raz jedno, raz drugie ucho do barku, potem wykonujemy krążenia głową. Następnie delikatnie przyciskamy brodę do klatki piersiowej i powolnym, płynnym ruchem odchylamy głowę do tyłu. Przy rozgrzewaniu karku szczególnie ważna jest dokładność i płynności wykonywanych ruchów, wszelkie szarpnięcia mogą spowodować kontuzję. Jeżdżąc konno pewnie nie raz wykonywaliście ćwiczenia typu młynki, klaśnięcia nas szyją konia (lub zadem), ćwiczenia te pozwalają jeźdźcom na oswojenie się z koniem, jednak dla zapewnienia bezpieczeństwa najlepiej wykonywać je w asyście instruktora. 

Na koniec, również w stępie (a potem i w kłusie) ćwiczymy równowagę stając w strzemionach, to ćwiczenie pozwala na prawidłowe ułożenie łydki oraz pozwala nam znaleźć równowagę na koniu. Na koniec jazdy warto pamiętać, iż stęp rozluźniający dla konia, dla nas jest szansą na złapanie kilku oddechów, luźne machanie nogami, rękami. 

Poradnik: Zaplatanie grzywy i ogona

Przygotowując konia do zawodów powinniśmy mieć uwadze nie tylko jego formę sportową, przygotowanie kondycyjne czy techniczne, ale także jego wygląd. Doskonałą "kropką nad i" dla każdego konia prezentowanego oficjalnie - czy to na zawodach czy na pokazie hodowlanym, jest zapleciona grzywa i/lub ogon. Najbardziej popularnym sposobem upinania grzywy są tzw. koreczki. Są one często wykorzystywane zarówno przez sportowców (zawody, przeglądy weterynaryjne) jak i hodowców (pokazy hodowlane). Koreczki mogą być spięte gumkami bądź zszyte. Te drugie są bardziej pracochłonne i trudniejsze w wykonaniu, ale jednocześnie trwałe 

i bardzo eleganckie.  

Nieco inaczej zaplata się grzywę koniom zimnokrwistym. Hodowcy najczęściej upinają ją w siateczkę bądź z wykorzystaniem warkocza dobieranego. Warkocz dobierany, zapleciony wzdłuż grzebienia szyi jest też często zaplatany u koni ras iberyjskich 

Jak wspomniałam wcześniej najczęściej spotykanym sposobem zaplecienia końskiej grzywy są koreczki i właśnie sposób ich wykonania prezentujemy w  poniższym poradniku.

Do zaplatania grzywy będą nam potrzebne:

• Grzebień
• Gąbka
• Gumki do grzywy
• Żabka (grzebyk) do spinania grzywy 
  

Zestaw akcesoriów do zaplatania grzywy: grzebień, gąbka, gumeczki i grzebyk (żabka)

Zaplatanie koreczków - krok po kroku

Na początku zwilżamy grzywę na całej jej długości za pomocą gąbki. Dużo lepiej zaplata się wilgotną grzywę, mocniej możemy wtedy zapleść warkoczyki, a pojedyncze włosy nie będą nam nieestetycznie "wyłazić". Następnie należy grzywę dokładnie rozczesać i możemy zabierać się do zaplatania.Najpierw zaplatamy warkoczyki.

Grzywę przed zaplataniem musimy lekko zwilżyć, a następnie dokładnie wyczesać:

Następnie zaplatamy równe i ścisłe warkoczyki. Każdy związujemy gumką. Dla ułatwienia niezaplecioną jeszcze grzywę podpinamy żabką.

Grubość warkoczyków jest w zasadzie dowolna, ale cieńsze są lepsze, ponieważ grube trudniej zwinąć 
i dużo gorzej wyglądają. Musimy pamiętać, żeby grzywa przed zaplataniem była przerwana, przez co nie będzie za długa. Każdy warkoczyk musi być taki sam, to znaczy takiej samej grubości­ tylko wtedy wszystkie koreczki będą równe i nienagannie zaplecione. Żabka służy nam do przytrzymywania pozostałej ilości grzywy, tak , aby ta nie przeszkadzała nam w zaplataniu warkoczyka. Warkoczyk na końcu zawiązujemy gumką.

Grzywa po zapleceniu koreczków:

Po zapleceniu całej grzywy w warkoczyki , możemy zabrać się za ich składanie. Aby zapobiec wystawaniu końcówki warkoczyka poza koreczek zawijamy ją wokół gumeczki, a następnie składamy warkoczyk na pół, potem jeszcze raz na pół i zawiązujemy na końcu gumką. 

grzywa zapleciona w koreczki- widok z przodu

Pamiętajcie, że to rodzaj warkoczyków warunkuje równe i i regularne koreczki. Grzywa nie może być za długa, a warkoczyk niezbyt gruby i ściśle zapleciony!

Zaplatanie warkocza na grzywce

Uzupełnieniem zaplecionej grzywy jest elegancki warkoczyk na grzywce. Ważne, żeby był to warkocz dobierany - wtedy będziemy mieli pewność, że nie będzie brzydko odstawał. Podobnie jak w przypadku grzywy, zaplatanie warkoczyka na grzywce zaczynamy także od jej dokładnego namoczenia i rozczesania. Następnie zaplatamy warkoczyk tak jak warkocz dobierany, a na końcu zawiązujemy go gumką. Tak zapleciony warkoczyk możemy zwinąć w koreczek dokładnie tak samo jak to robiliśmy wcześniej na grzywie.

Zaplatanie ogona

Zapleciony ogon- zaplatanie ogona jest popularne zwłaszcza wśród
zawodników konkurencji WKKW

Nie zawsze na zawodach skokowych zaplatamy ogon, na ujeżdżeniowych praktycznie nigdy Jest on jednak często zaplatany na zawodach WKKW czy różnego rodzaju pokazach. Zaczynamy od zaplecenia warkocza dobieranego. Jeśli macie z tym kłopot dobrze poćwiczyć sobie zaplatając włosy np. siostrze czy koleżance -­ zasada jest ta sama Końcówkę warkocza dobieranego zawiązujemy gumką­ możemy go już tak zostawić. Ja jednak preferuje zwinięcie go w koreczek. 

Koń ze starannie zaplecioną grzywą dobrze będzie się prezentował 
zarówno podczas przeglądu hodowlanego... 

...jak również na parkurze czy czworoboku