Możemy pochwalić się naprawdę profesjonalnym sprzętem, czołowych światowych producentów – jeździmy na "Kieffer'ach", "Passier & Sohn", a skaczemy na "Prestige'ach". Opis sprzętu zaczynamy zatem od najważniejszego – siodła. Bez niego jazda nie byłaby niemożliwa, ale na pewno trudniejsza. Wie o tym chyba każdy kto próbował jeździć na oklep na bardzo chudym koniu ;) Sprzęt jeździecki bardzo ułatwia pracę z koniem, ale nawet najlepsze siodła i ogłowia nie zastąpią umiejętności jeźdźca.
Zapoznajmy się z budową siodła
Popręg-przebiega on pod brzuchem konia łącząc obie strony terlicy. Jego głównym zadaniem jest utrzymanie siodła we właściwym położeniu na grzbiecie konia. Popręgi mogą być skórzane lub taśmowe, pojedyncze lub podwójne.
Strzemiona-są podparciem dla stóp jeźdźca podczas jazdy wierzchem.
Czaprak-jest to płócienna, filcowa, sukienna, futrzana lub żelowa podkładka pod siodło chroniąca grzbiet konia przed obtarciami. Nazywany też potnikiem.
Strzemiona-są podparciem dla stóp jeźdźca podczas jazdy wierzchem.
Czaprak-jest to płócienna, filcowa, sukienna, futrzana lub żelowa podkładka pod siodło chroniąca grzbiet konia przed obtarciami. Nazywany też potnikiem.
Zapoznajmy się z budową ogłowia
Funkcje poszczególnych części ogłowia:
Podgardle - przeciwdziała przypadkowemu zdjęciu ogłowia. Powinno być zapięte tak, aby pomiędzy pasek a ganasze można było wsunąć pięść.
Nagłówek - trzyma ogłowie.
Naczółek - zapobiega zsuwania się ogłowia na szyję.Nachrapnik - przenosi część działania ręki jeźdźca na kość nosową konia, uniemożliwia otwieranie pyska.
Wędzidło - umożliwia ,,prowadzenie'' koniem (są też ogłowia bezwędzidłowe np. hackamore)
Wodze - zapewniają kontakt między pyskiem konia a ręką jeźdźca.
Pod siodłem powinien znajdować się czaprak. Jest to gruby koc, który ma za zadanie uchronienie grzbietu konia przed odparzeniami, obtarciom i stanom zapalnym, a także pochłania pot wydzielany przez konia podczas jazdy. Nie powinien on się przesuwać ani marszczyć pod siodłem. Czaprak, który używany jest codziennie należy prać co tydzień.
Dla początkujących, którzy mają jeszcze problemy z zapanowaniem nad koniem stworzono wypinacze. Są to specyficzne wodze w postaci dwóch sznurków, jeden przypięty do prawego kółka wędzidła i do popręgu po prawej stronie, drugi zaś tak samo po lewej stronie. Konia można wypiąć sztywno lub luźno w zależności od potrzeby. Nie można jednak jeździć z wypinaczami bez przerwy, gdyż koń jest na sztywnym kontakcie i ma ograniczone ruchy głową. Jeździec przyzwyczaja się do prostego panowania nad koniem, co uniemożliwia dalszy postęp w nauce jazdy konnej.
Sztywny wytok jest przystosowany dla koni skaczących przez przeszkody. Jest to pojedyncza wodza przypięta do popręgu między przednimi nogami konia i przymocowana jest do paska od nachrapnika. Uniemożliwia on koniom o dużym temperamencie rzucanie głową, zwierze może nią ruszać tylko na boki.
Wytok jest to rzemień przymocowany do popręgu przebiegający między przednimi nogami konia i dzielący się na dwie części. Każda z nich jest zakończona kółkiem, przez które przewleka się wodze (jednym po prawej, a drugim po lewej stronie). Wytok powinien ograniczać koniu możliwość rzucania głową i podnoszenia jej zbyt wysoko, jednak nie może im zapobiec całkowicie. Wodza ta jest stosowana przy skokach, podczas rajdów i wyjazdów w teren dla porywczych koni.
Czarna wodza składa się z dwóch skórzanych pasków. Jeden z nich przypina się do popręgu po prawej przeciąga przez kółko wędzidłowe po tej samej stronie i do prawej ręki jeźdźca, tak samo robimy z lewą stroną. Czarną wodzę stosują tylko doświadczeni jeźdźcy, którzy umieją wyczuć konia. Prowokuje ona zwierzę do ganaszowania przy mocniejszym napięciu ręki. Często konie opierają się przy używaniu czarnej wodzy, gdyż jeździec nie umie jej używać i sprawia wierzchowcowi ból.
Czambon - To jedyna z pomocy, którą możemy stosować przez cały czas. Jest to pomoc przeznaczona dla koni zadzierających głowę do góry oraz koni z wysoko osadzoną szyją.
Podogonie - Stabilizuje siodło na grzbiecie konia, by nie leciało za bardzo do przodu. Stosuje je się najczęściej u kucyków, koni otyłych lub koni mało ,,kłębiastych"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz